مقایسه ی اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به آسم برونشیال، بیماری انسدادی مزمن ریوی و سل ریوی

مقدمه: بیماری‌های مزمن جسمی، همراهی بالایی با اختلالات خلقی یا اضطرابی دارند. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه‌ی سطح اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به سل ریوی، آسم و اختلال انسدادی مزمن ریوی می‌باشد.  روش‌کار: در مطالعه‌ی مقطعی حاضر 135 بیمار مبتلا به سل ریوی، آسم برونشیال و انسدادی مزمن ریوی مراجعه‌کننده به اورژانس داخلی، درمانگاه و بخشبیماری‌های ریه‌ی بیمارستان‌های امام رضا (ع) و قائم (عج) مشهد در سال 1390 بررسی شدند. بیماران هر سه گروه از نظر سن، جنس و شدت بیماری، همسان‌سازی و با آزمون‌های اشپیل‌برگر و مقیاس بک از نظر اضطراب آشکار و پنهان و افسردگی ارزیابی گردیدند. بعد از تکمیل 135 پرسش‌نامه، اطلاعات جمع‌آوری شده توسط نسخه‌ی 16 نرم‌افزار SPSS با آزمون‌های آماری مجذور خی، آنووا یا معادل غیر پارامتری آن‌ها تحلیل گردیدند. یافته‌ها: تعداد 52 نفر، دچار افسردگی خفیف و 6 درصد نمونه‌ها دچار افسردگی شدید بودند. 9/51 درصد نمونه‌ها دارای اضطراب متوسط به بالا و 1/28 درصد از نمونه‌ها مبتلا به اضطراب نسبتا شدید بودند. طبق نتایج آزمون مجذور خی، بین نوع بیماری و میزان افسردگی (000/0=P)، اضطراب آشکار (001/0=P) و اضطراب پنهان (026/0=P) رابطه‌ی معنی‌دار آماری وجود دارد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها، اغلب بیماران مبتلا به سل ریوی، آسم و اختلال انسدادی مزمن ریوی از افسردگی خفیف و اضطراب متوسط رنج می‌بردند و بین نوع بیماری با میزان افسردگی و اضطراب آشکار و پنهان، رابطه‌ی معنی‌دار وجود داشت. بنا بر این می‌توان با شناخت آسیب‌پذیری بیماران مبتلا به اختلالات تنفسی نسبت به نشانه‌های روان‌پزشکی، جهت پیشگیری و درمان اقدام نمود.